Het oeuvre van Jean Brusselmans blijkt een goed bewaard geheim te zijn onder de kunstliefhebbers: zijn stijl is uniek en zijn werk getuigt van een grote autonomie, maar is tegelijkertijd diepmenselijk en compromisloos. Tijdsgenoot van Constant Permeke, Edgard Tytgat en studiegenoot van Rik Wouters, neemt hij dan ook een uitzonderlijke plaats in in de Belgische schilderkunst van het interbellum.Jean Brusselmans is de eerste grote solotentoonstelling in meer dan 30 jaar tijd, samengesteld door curator Phillip van den Bossche en beeldend kunstenaar Koenraad Dedobbeleer. Jean Brusselmans (Brussel, 13 juni 1884 – Dilbeek, 9 januari 1953) was een Belgisch schilder. Brusselmans begon als graveur en lithograaf, maar legde zich na 1904 enkel nog toe op de schilderkunst. Hij volgde een opleiding aan de academie te Brussel. Zijn vroege werk (1900 tot 1912) is gekenmerkt door zowel realisme als impressionisme. Tussen 1912 en 1920 had hij een zogenaamde Brabants fauvistische periode, mede onder invloed van zijn vriendschap met Auguste Oleffe, Rik Wouters en Ferdinand Schirren. Vanaf 1920 ontwikkelde hij een persoonlijke stijl die gekenmerkt is door geometrische en gestileerde composities en het gebruik van grote kleurvlakken en constructieve verftoetsen. De structuur van zijn werk is gewild streng en reliëfloos, bijna ascetisch. Het coloriet van zijn werken uit die periode is hevig. Van 1924 tot aan zijn dood in 1953 woonde hij in Dilbeek.